Back to the future
Nou, ik weet niet hoe het met jou is, maar mijn zenuwstelsel is best weer even in beweging gebracht na het nieuws over de lockdown gisteravond.
Ik merkte na het uitlekken van de informatie in de ochtend al dat er een versnelling in mij ontstond. Mijn gedachten gingen in een rap tempo. Wat moet ik allemaal regelen? Voor thuis, voor mijn werk, voor de opleidingen waar ik bij betrokken ben. Veel vragen en nog niet zo veel antwoorden als mijn snelle brein zou willen.
Ik ken dit proces van mezelf. Bij stress schiet ik in mijn hoofd en ga ik direct ‘back to the future’. Ik ga als een malle na wat er voor de toekomst allemaal geregeld moet worden. Als ik maar hard genoeg werk en de dingen snel regel dan denk ik problemen te tackelen voor ze plots voor mijn neus ontstaan. Ik probeer grip te krijgen op de toekomst en ik vertrek uit het moment van het hier en nu.
Wat ben ik blij dat er tijdens mijn opleiding Somatic Experiencing jaren geleden een wereld voor me is open gegaan die me weer kan helpen bewegen richting het nu. Ik leerde hoe ik door mijn zintuigen actief in te zetten, weer rust in mijn zenuwstelsel kan krijgen. Dat leerproces stopt nooit, gelukkig. Vandaag blijkt weer dat ik nu iets anders nodig heb dan een vorige keer. Zo hielp vanmorgen een koude douche: ik ging mijn huid weer voelen die de grenzen van mijn lichaam aangeeft. Op eerdere momenten hielp warmte me juist, om te verzachten. Zo is het dus elke keer in het moment zelf inchecken en mezelf de vraag stellen ‘wat kan me nu helpen om meer organisatie te voelen?’. Vaak is het een kwestie van gewoon proberen, zonder vooraf alles zeker te willen weten. Wat best een uitdaging kan zijn…
In dat onderzoek ga ik vooral mijn zintuigen langs, want onze hersenstam -reptielenbrein in de volksmond- reageert veel beter op zintuigelijke aangename prikkels dan op cognitieve strategieën. Dit kan je dus helpen om uit de stress stand te bewegen.
Zo hielp het me vanmorgen om even de stem van een lieve vriendin te horen. En het app contact dat ik vanmorgen had, waarin er ook ruimte is voor een lach.
Nu deze blog af is en ik genoeg heb van de lavendel-geur die mijn diffuser in de praktijkruimte verspreidt ga ik een online Tai Chi les doen. Mijn proprioceptoren even activeren, mijn lijf op een zachte manier voelen. Vanmiddag loop ik een rondje om het huis en kijk ik even naar mijn favoriete struik in de tuin, met mooie paarse besjes. Als ik het nu opschrijf zie ik hem al voor me… En reageert mijn ademhaling met een diepe zucht.